We zijn alweer twee weken thuis en we vinden stilaan onze draai terug. We zijn "normaal" moe, slapen weer op gewone uren, m.a.w; welkom terug sleur!
Het vakantiegevoel is al lang terug verdwenen en de herinneringen zijn verre echo's. Maar ach, waarom zeur ik zo. We zijn gezond, we hebben deze ovesteek alweer voor een vijfde keer kunnen/mogen maken en hebben verder geen zorgen.
Maar het wringt ieder jaar meer en meer, dat terugkomen. En nu kunnen we zelfs niet gaan volgende zomer. We gaan wel op vakantie, maar we zijn op zoek naar een goedkoper alternatief, zodat we kunnen bijsparen en in 2009 opnieuw een langere reis in de USA kunnen maken. Ik probeer er de voordelen van in te zien; de kinderen leren ook eens iets anders kennen dan alleen Amerika, en gaan kennis kunnen maken met andere culturen. Ik weet dat allemaal wel, mijn verstand is daar duidelijk in, maar mijn hart wil niet luisteren. Ik mag er gewoon niet bij stilstaan dat ik volgend jaar niet kan gaan, ik zou er gewoon depri van worden.
Wat een vervelend, vewend nest ben ik toch........
No comments:
Post a Comment