Zij die terug zijn groeten u nogmaals

Zij het ietskes zuurder dan bij het vertrek. We zijn, met een vertraging van 2 uur, veilig in den Bruxelles aangekomen. Het was weer een mooie reis, mooie dingen gezien, indrukwekkend,... Alleen dat naar huis komen zou moeten kunnen overgeslagen worden. Voor mij persoonlijk is er weinig wat me aan België bindt. Ik voel niet echt "roots". Geef me een huisje aan de andere kant van de oceaan en ik zou er best kunnen aarden. Alleen, tja, er zijn er een paar downsides die je tegenhouden, zoals de slechte sociale voorzieningen, het onderwijs is toch niet van het niveau van bij ons en zo zijn er nog wel een paar dingen. Afijn, we kunnen weer beginnen plannen voor volgend jaar. Da's ook plezant en we hebben binnenkort nog een groot feest ( alleen hopen op goe weer!), de kinderen die naar een nieuwe school gaan..... En voor we het weten is het alweer begin juli.

Nu nog door de berg was worstelen en proberen ons normale ritme terug op te pikken.

Bye!!!

ps: Collega's die eventueel meelezen, laat me effe weten als er wereldschokkende dingen gebeurd zijn zoals een grote verhuis, zodat ik op de juiste verdieping uitstap!

Zure frut en geld uitgeven

Jaja, lieve lezertjes, onze tijd hier zit er weeral op. Na Yosemite hebben we onze koffers weeral de koffer ingeduwd en naar San Francisco getrokken. Het was er naar goede gewoonte weer niet zo erg warm (voor een kouwelijk kieken als ik een groot probleem). We zijn Pier 39 onveilig gaan maken en naar aquarium under the Bay gegaan. We hebben er roggen gaaid, een haai aangeraakt en dan de lift naar beneden genomen. Daar waren we nog niet goed en wel aangekomen of de electriciteit viel uit. Wel eng. Werden we daar onmiddellijk omringd door een hoop krijskinderen die in hoog tempo door gegeneerde ouders werden afgevoerd. We zijn nog even gebleven, mar die klus kregen ze niet geklaard. We hebben dan een full refund gekregen. Ik ben er nog gaan rondkijken in een NFL winkel (jammer genoeg met een hoog kitsch-gehalte) maa vond niks naar mijn gading. Ja, een replica van een helm, maar dat ding kost al gauw $100. Niet dus. Dan naar een fruitkraampje. Het feit dat er geen prijzen bij het reusachtige en mooie fruit stond had ons moeten waarschuwen. Twee zakjes kersen en een doos gedroogde abrikozen en ik was bijna $22 kwijt! En Sven kon het weer niet laten; hij tegen die vent achter de kassa: are they golden ones? De volgende dag was Saskia niet erg lekker, de sukkel heeft al een paar dagen last van een flinke verkoudheid. Op de kamer blijven ging niet en wij een hele dag binnen blijven ook niet. Dus had ik haar twee dafalgans gegeven. We hadden eerder al medicijnen gekocht tegen de verkoudheid (hier gewoon te verkrijgen), dus had ik die ook gegeven. De avond ervoor hadden we nog een hoestsiroop gegeven. Afijn, om een lang verhaal kort te maken: we hadden een compleet gedrogeerd kind bij! Ze sprak zelf met een dikke tong (dat ga ik nog lang mogen horen, hoor!). We hebben een stuk van de 49-mile drive gereden dat niet veel uitstappen vergde. Eerst nog centen gaan uitgeven in de Virgin store; een paar films waaronder iets over de New England Patriots. Maar het was heel erg mistig vandaag, dus vergezichten konden we niet trekken. De volgende dag het echte stadsgedeelte gaan verkennen, waaronder China Town, waar we 's middags lekker sushi hebben gegeten. Gisteren dan met spijt in het hart afscheid genomen van deze toffe stad en naar Hearst Castle getrokken. De kinderen waren niet zo onder de indruk. Ze vonden het overdadig en té. Ons Hotel in Paso Robles is een voltreffer, jammer dat we al weg moeten. Vandaag maken we de circel rond en eindigen we in (hopelijk) schoonheid in LA. Oh ja, wat dat geld uitgeven betreft; ze hadden naast ons hotel in SAn Francisco een Barnes en Noble (een grote boekenwinkel) met een Starbucks aan, 7/7 open. De koffers wegen zwaar door de boeken en de monopoly's (de rekening weegt ook zwaar : ))

Dag lieverdjes allemaal, tot gauw en we laten via sms wel weten of we al dan niet veilig geland zijn!

Bye.....

Vervolg - Warmterecord evenaard en uitgedroogde oogbollen

Waar waren we ook alweer gebleven? Oh ja, we gingen naar Las Vegas. Na ee vrij lange rit, waar we het warmer en warmer zagen worden, kwamen we uiteindelijk in Sin City aan rond 16.00h en toen was het nog steeds 44°c. We hebben ingecheckt in het Paris hotel. Een echte aanrader! Wat een prachtig hotel, mooie kamer met minibar, klimaatregeling en groot! En niet duur, heel belangrijk lijkt me ;)
We hebben eventjes gerust, een snackje gegeten en dan hup naar Treasure Island voor de voorstelling van Cirque du Soleil, Mysère. Lachen, huiveren en kippenvel en allemaal vanop de tweede rij. Nadien nog een broodje gegeten in de broodjeszaak van de Paris.
De volgende morgen lekkere douche, en de stad gaan onveilig maken. Allereerst gaan ontbijten bij starbucks. Dan naar Tropicana voor de Titanic Exhibition. Om stil van te worden. Jammer dat we het niet konden vastleggen op foto. Mocht niet. Voor we het wisten was het alweer 16.00 en tijd om een zwemmetje te gaan doen. Het was een mooi zwembad, verzorgd en het was er heerlijk toeven tot een uur of zes. Dan zijn we op nieuw gaan eten en dan eindelijk na vier jaar wachten hebben de slag van de boten kunnen zien aan Treasure Island. Wat een afschuwelijke vertoning! Een pre-show voor een eroticabeurs was er niks tegen! Bwah, de Amerikanen kunnen echt wel beter. De volgende ochtend zijn we dan vertrokken richting Yosemite, Bridgeport om precies te zijn. Maar we (lees, ikke) zijn zo stom geweest om te denken dat we dan wel “efkes” door Death Valley konden rijden, want dat hadden we ook nog niet gezien. Flater van jewelste. 3 uur heeft dat uitje ons gekost! Je moet niet denken ik rijd even een uurtje door de woestijn. Neen, Valley ligt tussen vrij hoge bergen! Afijn, we hebben het warmterecord van verleden jaar geëvenaard, 48°. En normaal was het warmer geweest want het was bewolkt. En nu al kon je je oogbollen voelen uitdrogen en de snot voelen uitdrogen in je neus door de hete straffe wind! Onderweg hebben we dan nog een bosbrand gezien. Nog even met de locals gepraat en foto’s genomen en rond half zeven zijn we dan in Bridgeport aangekomen. Een stadje van niks, met alweer een hoog Men in Black-gehalte. We hebben er het beste van gemaakt, t’ is toch maar voor één nacht. Gisteren zijn we dan vertrokken naar Bodie, het spookstadje. We hebben er 2,5 uur rondgestruind, elk huisje bekeken, maar lezertjes opgelet die de stad willen bezoeken! Het ligt op 7 à 8000 voet en er staat een stevige bries. Maar met 28 ° zijn we toch allemaal flink verbrand! In de Mariposa Lodge in Mariposa hebben we dan platte rust genomen. Saske achter de laptop, Sven TV-ke en de buurt verkennen en Jana in ’t zwembad en ikke met een boekske in de ondergaande zon met een bud light in de hand. This is the good life!
Bye…..

San Diego - Vervolg

De dagen vliegen hier voorbij, zoals gisteren ook Seaworld. Het was er voor 25°c heel warm en we zijn allemaal een tikkie vebrand. Veel nieuw was er echter niet, alleen Cirque de la mer (ja, ook hier zwaait cirque du soleil stilaan de scepter). Het was grappig en knap gedaan; acrobatie vermengd met waterpret. Maar vijf parken achter elkaar beginnen hun tol te eisen, niet alleen voor de kinderen maar ook voor mom and dad die de jaren voelen wegen en die voelen dat ze de snelheid van 8 jaar geleden niet meer hebben. Om 5 uur hebben we de plaat gepoetst en zijn we nog "overhuis" gereden om ons te verfrissen en schoon goed aan te trekken. Dan terug naar Horton Plaza. Daar heb ik mijn boekkies gevonden. De kinderen hebben in Lady Footlocker gemakkelijk zitten schoeisel gevonden voor een fractie van de prijs dan ze in België zouden betaald hebben. Jana heeft er Grieks eten geprobeerd op de Food Court maar dat was zeker geen succes (ik denk dat ze Paros-kwaliteit had verwacht). Saskia verandert nog eens in een chop stick met haar Panda express, die blijft hetzelfde eten. Wij hebben weer eten besteld bij Formaggio's: Penne met bolognaisesaus, een beetje oregano en parmezaanse kaas, en een huisslaatje erbij. Heerlijk! Dan zijn we lekker gaan ontspannen op de kamer. Saskia een beetje computeren, Sven en Jana TV'ke kijken en ikke lezen. Vandaag gaan de naar de scorching heat. Er heerst hier overal weeral een hittegolf. Niet zozeer in San Diego, maar La was bijvoorbeeld bijna 10 graden warmer dan normaal, en in Vegas zegt het weerbericht tussen de 35 en 45°c. Kan tellen, hé? Allez, de koffers zijn goed gelegd, iedereen heeft zijn gezicht nat gemaakt en we staan klaar om te vertrekken. Op de achtergrond zit Sven te luisteren naar "Church on line". Een kerk ergens in Texas. Tjonge jonge jonge. Ik heb respect voor alle godsdiensten maar er zijn grenzen. Gisteren heeft Saskia moeite moeten doen om een boek over Wicca te vinden; ze stonden allemaal bovenaan, zodat een winkelbediende haar moest helpen met een ladder. Ik denk dat je in Texas de stad wordt uitgestuurd in pek en veren. Ge krijgt er zowaar schrik van.....

Bye!

Los Angeles - San Diego

California Adventure park was wel aardig maar niet wat we ons ervan hadden voorgesteld, en het eten was ook niet erg lekker. Maar goed, we hebben het gezien. Gisteren vroeger vertrokken naar San Diego-waarts. Het was erg druk op de wegen (in totaal de gevolgen van zo'n 5 accidenten onderweg gezien) én ongeval werkelijk zien gebeuren. Het was niet eens zo'n erge klap, maar het ging wel allemaal heel snel. Gisteren stond San Diego Zoo op het programma. We hebben zo'n anderhalf uur doorgebracht in de kinderzoo, een ritje rond het park gemaakt met de bus en genoten van de koala's. Maar de vermoeidheid slaat toe in de beentjes en rond 17.00 h moeten we opgeven. De hersenen bevatten niks meer en de voeten willen nog veel minder. We zoeken onze hotelkamer op en rusten wat uit. Later op de avond rijden we naar Horton Plaza, een half open kleurrijke shopping mall. We eten er erg lekker (Formaggio's), maar we zijn rijkelijk laat en de winkeltjes beginnen hun deuren te sluiten. We gaan vanavond na Seaworld nog eens terug proberen. Er staat daar een grote boekenwinkel op mij te wachten. En dat had ik nog niet; boekkies (ik geef het toe, ik heb afkickverschijnselen). Allez, we wachten op Saskia tot ze klaar is en dan kunnen we ontbijten en doorrijden naar Seaworld. Voor de lezertjes onder jullie; er schijnt iets mis te zijn met het verzenden van mail via outlook. Dus als je niks hoort, het gaat nog steeds erg goed met ons.

Bye!!!

Vervolg LA

Gisteren zijn we gaan Disney'en (nieuw werkwoord). Het was een lange dag met veel leuke accenten. We waren er een beetje verwonderd over dat het geen overrompeling werd op de 4th of July, maar dat viel best mee. De nieuwste attractie aldaar (iets met duikbuiten en finding Nemo) was een uur aanschuif + attractie. Hetzelfde voor Space Mountain (dat laatste was zeker de moeite). Het eten was naar Amerikaanse maatstaven: rommel. Jana heeft een schitterende rugzak gekocht, het lijkt alsof ze Yoda van Starwars op haar rug als een kind meedraagt. Ze had wel bekijks. Maar het is zoals ze zeggen: Disney is één groot verdoken shopping mall.

En ik denk dat ik één celebraty gezien heb: Philip Seymour Hoffmann. Die mens heeft ook recht op een ontspannend dagje, hé? We lagen wel pas om 01.00 in ons bed. Het is met kleine oogskes dat ik zit te typen in afwachting dat de kids klaar zijn, voor we seffens gaan ontbijten in Starbucks en naar Disney adventure park gaan. En wie weet misschien nog een luie middag....

Bye!

Vervolg - LA

Zo, de eerste twee dagen zitten erop. Eergisteren zijn we gaan ontbijten bij Mel's Diner (Decor voor American Graffitti). Lekker en echt Amerikaans. Dan zijn we gaan kuieren op Hollywood Boulevard. Daar hebben het Kodak Theatre gezien, Guiness book of records, en als ge eens goe wilt lachen, dan moet ge naar Hollywood Wax museum gaan. Nog nooit zo'n lelijke Tom Cruise of Nicolas Cage gezien! MacDonalds leverde ons een lekker lunch op (Asian salad en een frietje) en dan hup de auto in naar Venice Beach. Daar liepen nog steeds dezelfde rare vogels rond als drie jaar geleden. We hebben er een twee uurtjes op het strand gelegen (het is ten slotte verlof en de reis zit nog in ons lijf). Dan terug de auto in naar Santa Monica Beach. Leuk maar niet wereldschokkend. Wat ons ook opviel waren de vele zwervers. Dat vind ik extra schrijnend hier in zo'n sjieke wijk als Hollywood of Beverly Hills. Dan zijn we naar Beverly City, een shopping mall gereden waar we in de food court Panda Express hebben gegeten. Om 9.30 uur zijn we in bedje gedoken.

Gisterenochtend om 4.30 h werd ik wakker met verschrikkelijke hoofdpijn. Ramp! Na twee dafalgans, twee zomigs en een paar uur was het nog niet beter. Na een portie ijs, veel TLC van het ventje en de kindjes én een blike Canada Dry ging het eindelijk. Ik heb zelfs kunnen ontbijten! Tegen 11 uur waren we toch nog in Universal Studios. Het was er erg warm (zo'n 34°c) en je moest echt een versnelling lager schakelen om het vol te houden. Saskia heeft er een souvenirtje gevonden voor ons Kiekske. Maar Spongebob ben ik vergeten. Misschien kan ik straks iets leuks vinden in Disney. Jana wa wel een lichtgewonde in het spookhuis (House of Terror). Ze werd er achtervolgd door een low life met een plastieken bijl, lap! Komt de sukkel dat ding uitgemankt met een bloedspoor op haar voet. (Ik ben ni mee geweest, ik ben er te laf voor!)Met een beetje water was het bloed er snel af.) Nadien was ze een beetje onder de voet van The Mummy the Ride. Hij is wel erg hevig en de sukkel had hoofdpijn. We hebben samen ook rond de 300 fotookes genomen. Dus vrienden en familie, smeer jullie oogbollen maar al in, 't zal weer schoon zijn!

Bye!

Zij die gearriveerd zijn groeten u!

Alles is weer perfect gelopen, geen vluchten gemist, dus ook geen aansluitende. Den boef op het vliegtuig was weer erg lekker (pasta met pesto en champignonnekes) met een slaatje en een ijsje. Mmmmm! Alleen was ons Saskia niet zo gecharmeerd van het eten. Vooral de binnenlandse vlucht tussen Washington en LA was er voor haar teveel aan. Maar onder een waakzaam oog van mama en de goede zorgen van een erg lieve 'flying bottom' werd het toch geen complete ellende (ondergekotste medepassagiers ofzo......). Afijn, we waren allemaal heel blij van de vlieger af te kunnen. Bij Alamo hebben we weer een upgrade gekregen (alleen wat goedkoper dan verleden jaar), opnieuw een dodge durango, mar ditmaal een witte. Weer zo'n bakbeest om de Amerikaanse wegen onveilig te maken. Mwuhahaha! De Volderskes zijn Back in the USA!

Bye!

ps: Fotookes volgen nog.....