Lekker lui

Vandaag een lekker dagje niks doen. Het is zondag, heb (te) lang geslapen (door het zomeruur) en heb eigenlijk wel een beetje spijt dat ik een deel van de dag verslapen heb. Ik moet nog een paar wasjes draaien en dan de wekelijkse strijk nog wegwerken.

Verleden week hebben we onze laatste 100 dagen voor vertrek in stijl gevierd. Lekkere wokgroenten gekochten, sojascheuten, pitavlees, kip, mie en saus. Nog een paar zakjes rijst gekookt en de party wok op tafel gezet (lijkt op een gourmetstel maar met kleine wokpannetjes). Gesmuld dat we hebben! De kinderen vonden het ook heerlijk en konden naar hartelust de meest gekke combinaties in de wok gooien. Er is srieus gegeten, die avond.

Vrijdag heb ik dan mijn wekelijkse bezoekje aan mijn oma gebracht. Het mensje is 86 en heeft een variant van Parkinson. Heel vervelend want toen ze nog buitenkwam is ze een paar keer lelijk gevallen. Wenkbrauw gehecht, bril stuk, blauw oog... Vijf jaar geleden heeft ze haar schouder gebroken en verleden jaar haar pols. En die zorgt nog steeds voor hinder. Ze heeft toen een tijdje in een revalidatiecentrum gezeten omdat ze zich niet uit de slag kon trekken met haar arm in het gips, en is er ook nog een keer gevallen zodat haar hoofd moest gehecht worden. Sindsdien is ze niet meer de oude geweest. Af en toe kan ze nog wel iets te eten maken, maar ze mist de kracht in haar handen om flessen en dozen open te maken. Papa komt dan voor een paar dagen bij haar logeren en ik kom vrijdag voor een paar uurtjes. Maar eigenlijk om een beetje controle te hebben want ik geloof niet dat het voor haar echt hoeft. Ze krijgt wekelijks zoveel mensen over de vloer, terwijl ze altijd erg op zichzelf is geweest. Ik geloof dat ze dat nog het ergste vindt; de afhankelijkheid van anderen.

Gisteravond laat nog op Discovery of National Geografic nog een documentaire gezien over Pompeii. Krijg opeens veel zin om er vanalles over op te zoeken. Leve internet!

Bye.

Dit is 'em

Dit is hem dus, onze route voor volgend jaar, heftig hé? We zien het al helemaal zitten. tot hier toe hebben alleen maar de klassieke stukken gezien aan de westkust, met een aantal uitlopers in het midden en noorden (Yellowstone, Cody, Badlands,....) de oostkust was tot hiertoe een beetje het verwaarloosde broertje in onze reisplanning, maar dat gaan we ruimschoots goedmaken. New York here we come!

Bye

Wat een weer

Koning winter is op zijn besluit terug gekomen en klopt alweer op de deur. Ik doe toch lekker ni open, misschien geeft hij het dan wel op en gaat hij weg. De regen klettert tegen de ramen terwijl ik gezellig met de kindjes thuis zit. De examens zijn begonnen, de stress slaat toe. Mama tracht kalm te blijven en de boel overeind te houden, daar zijn we immers voor.

Gisteren hebben we voor de aardigheid al eens een voorlopige route berekend voor de reis van 2008. We starten in New York, steken gewoon Amerika over en eindigen in San Francisco. Wat een uitdaging! New York, Detroit, Washington, Chicago,... ze spreken me allemaal aan en het zal moeilijk worden een selectie te maken van wat ik allemaal wil zien, en wat gaat de kinderen aanspreekt. Ach, als je ziet waar we ze allemaal mee naartoe gezeuld hebben, verleden jaar. Ik moet er eerlijkheidhalve aan toevoegen dat ze voor het ene al "warmer" liepen dan het andere (zeker in 48°!). Er waren misschien wat veel natuurparken en weinig pretparken, maar ze hebben toch weer dingen gezien en meegemaakt, daar kan geen school tegenop. We hebben zelfs een jonge moose geaaid. Dan moet je bij mij met veel aankomen wil je dat overtreffen. En ze mogen allemaal op hun hoofd gaan staan; ik ga volgend jaar naar De Smet, waar het huis nog staat van de ouders van Laura Ingalls. Ik heb die boekenreeks tig keer verslonden en geniet er nog van. Misschien was ik diep in mijn hart wel jaloers op de pioniers die al het onontgonnen gebied konden verkennen en zelfs kennis maakten met de indianen (al zie ik dat waarschijnlijker romantischer dan het was; zo fijn zal het voor die pioniers niet altijd geweest zijn ; ) )

Op het werk was het relatief rustig. Ik heb er mijn ding kunnen doen, zonder al teveel afleiding (dat heb je wel eens op een verkoop binnendienst waar je veel telefoons binnen krijgt). Ik ga zo stilaan mijn kookboek eens openslaan en zien hoe we de kip in rode wijnsaus op tafel gaan krijgen. Ik ga me toch eens verdiepen in hoe we aan een crockpot gaan geraken, want dàt lijkt me een echt gerief!

Bye!

Help, Water !!

Wat een dag. Wat een dag. Om kwart voor acht begint Saskia met haar Sms'jes. Een gsm kan een zegen zijn, maar ook een vloek, je ontsnapt er niet aan. Ik weet dat ze zich niet goed voelt, ze zit ontzettend in de put. Maar ze weet je zo te manipuleren dat je wil toegeven en ze naar huis laat komen. Ik begrijp best dat ze een traume heeft opgelopen in de vorige school. Maar in hoeverre moet je op alles ingaan wat ze van je vragen? Hetgeen me wel beangstigt is het feit dat ze al een al een paar keer een allusie maakt op zelfmoord en dat jaagt me de stuipen op het lijf! Goed dat ze volgende woensdag naar de psycholoog gaat. En wij moeten leren hoe te reageren en wat te zeggen, want je moet zo opletten dat je de hele zaak niet voedt. Gisteren leek het zo de goede weg op te gaan. Ze had haar hele kamer gereorganiseerd, opgeruimd, rommel weggedaan en een twee uur later zakt ze ineens als een pudding. Ze zegt dat ze al twee weken buikpijn heeft en vanmorgen liep ze (naar eigen zeggen) krom van de pijn.

En dan slaat het noodlot toe. Ik zit net achter de laptop als ik water hoor lopen. Ik ren naar de keuken en zie het water vanonder de deur onder de gootsteen stromen. En dat is voor mij de druppel. In alle staten bel ik Sven op die hier al snel staat. Al heeft hij mij aan de telefoon eerst naar de hoofdkraan gedirigeerd voordat het hele huis onderliep. Wachtend op hem ben ik al water beginnen opnemen. Een volle emmer kieper ik door de gootsteen tegen de tijd dat hij er is. We zien dat het slangetje van de boiler is losgesprongen. Het duur niet lang voor alles weer is aangesloten en door de poetsbeurten door blijft Saskia sms'en sturen. Wanhopig wordt ik ervan. Ze wil maar naar huis. Maar wanneer geef je als moeder toe en wanneer niet? Na een hectisch half uur van poetsen en vastschroeven is de rust een beetje weer gekeerd.

Saskia blijft maar berichtjes sturen met de vraag of ik haar kom halen. Mijn geduld raakt stilaan op en ik bel de school. Daar krijg ik een ontzettend lieve dame aan de lijn die een beetje de vertrouwenspersoon is van Saskia. We bellen een stevige drie kwartier en we komen tot de conclusie dat het beter is voor haar als ze op school blijft. Dat wordt me niet in dank afgenomen! Mevrouw is duidelijk boos dat ze niet naar huis mag. Heel jammer, maar het doet haar meer kwaad dan goed als we in alles haar zin gaan geven. Ik vrees dat we nog een zware periode tegemoet gaan.....

Mijn weekend begint!

Mijn dochters vorige zomer

Jippie, mijn weekend begint! Als part-timer eindigt mijn week waar anderen de helft bereiken. Zo gaat datal een jaar of zes en dat bevalt me prima!

Alleen nu nog van die vervelende harkloppingen af geraken. Sinds de tienertoestanden met Saskia heb ik er regelmatig last van, maar nu voel ik ze bijna de godganse dag en soms slaat mijn hart over. Ik wordt er heel moe van en je kunt soms wat moeilijker ademen. Gisteren heeft de huisarts even geluisterd en pilletjes voorgeschreven. Als het tegen het einde van volgende week niet beter is, moet ik terug voor een cardiogram.

Saskia heeft trouwens een knopje omgedraaid lijkt het wel. Ze is een stuk rustiger en is nu zelfs bezig met haar kamer een beetje te veranderen en op te smukken. Ik ben blij dat ze terug een lichtpuntje heeft gevonden. Zo'n tiener bepaalt al gauw de sfeer van het algemene gezinsleven en dat beviel me eigenlijk niks. Jana hing er op de duur zo'n beetje bij, alsof zij er niks mee te maken had.....

Vanavond gaan we onze tickets boeken voor Mystére van Cirque du Soleil. Gisteren hadden we al eens gekeken en we konden op de eerste rij zitten. We hebben er dan ook een lief sommetje voor over. We gaan al niet zolang als we willen, dus gaan we er ook van genieten!

Vandaag was het trouwens heerlijk in het zonnetje. Ik heb mensen zien lopen als was het juni, de wereld staat op zijn kop. Het doet je snakken naar een terrasje met een heerlijk gekoeld glas witte wijn, mmmmmmm.

Daarnet ook nog gelachen met de kippen vanonze buurman. Er is geen afscheiding tussen de tuinen, zo kunnen de kinderen steeds over en weer van de ene tuin naar de andere en kunnen de kippetjes genieten van insektjes en andere lekkernijen. Maar als je zo langs achteren ziet struinen op zoek naar een hapje, lijken ze altijd zo op die kippen uit Chicken run (inclusief broek!). Zo, ik ga stilaan aan het avondeten beginnen. De maagjes knorren alweer.....

Bye!

Maandag blues

De eerste dag van de week zit er alweer op en ze waren zuur verdiend vandaag. Mijn collega had een dagje vrij, geen probleem. Maar je zal zien dat ze je wel weten te vinden! Saskia had ook weer een moeilijk dagje. Ze was er een beetje bovenop, maar op die leeftijd haal je ze even vlug weer onderuit. Afijn, ik zal blij zijn dat de paasvakantie begint, effe rust!

Vandaag met een andere collega nog over onze reizen gepraat, da's puur genieten voor mij! Als nog terug denk aan die mooie natuurparken die we gezien hebben.

Vanavond zijn we met zijn vieren naar het Wijnegem shopping center gereden, naar de beestjes gaan kijken in de dierenwinkel, her en der nog wat spulletjes gekocht en lekker gaan eten in Mendy's. Leve de visakaart!

Zo, nu kruip ik onder de wol, ik ben eigenlijk stikkapot. Ik heb een tijdje wakker gelegen gisteravond, zoals zo vaak als ik moet overschakelen van zondag naar een nieuwe werkweek.

Bye!

Lekker niks doen

Ergens in Yellowstone.....

Vandaag is een lekker lui dagje; uitslapen, rondlummelen, stoeien met de katten. Alleen de strijk staat nog naar me te roepen, dat is vaste prik op zondag. Bwa, maar ja, het moet gebeuren. Saskia is dit weekend naar haar vriendje, dus is het hier lekker rustig (geen ruzie tussen de zusjes, want dat kunnen ze goed!). Ik ben blij dat Saskia zich wat beter voelt want ze heeft een moeilijke periode doorgemaakt. Ze is ontzettend gepest geweest op de vorige school, en een maand geleden hebben we haar overgeplaatst, wat niet zo evident is in de helft van het derde trimester. Nu lijkt de rust een beetje wedergekeerd, emotioneel dan. Wat werk betreft, dat is iets anders. Ze moest alle vakken bijschrijven want ze stond niet overal op hetzelfde niveau. Verder willen ze haar testen om te zien hoe ver ze staat, ze willen dat ze alles meedoet in de klas qua testen en opdrachten én de examens starten op 20 maart. Is dat niet een beetje veel voor een 15-jarige? Afijn, we hebben een goed contact met haar klastitularis die heel begripvol reageert en ze doen veel voor Saskia dus dat zit wel goed. Jana schijnt zich ook goed te herpakken. Die staat voor de overstap naar het eerste jaar middelbaar onderwijs, dus dat belooft ook nog spannend te worden.

Zo meteen ga ik nog een beetje aan mijn hobbywerken; koninklijke stambomen in de vroege middeleeuwen. Tja, genealogie is nog een liefde van me buiten vakantie in de States.

By the way: nog 111 dagen voor ons vertrek. We zijn er allemaal hard aan toe.

Eerste blogje

Ok, hier gaan we dan. Hoe de opzet er uiteindelijk gaat uitzien, weet ik nog niet. Het zou de bedoeling zijn over dagdagelijkse liflafjes te schrijven met als rode draad mijn liefde voor de USA. De meeste mensen mensen zien mij al direct afkomen en je ziet ze gewoon denken "hier heb je ze weer met haar Amerika", maar ik kan er niks aan doen. Het is er zo mooi, zo divers. Van miljoenensteden tot grootse natuurparken. Van Starbucks tot Wendy's, Best Western tot Hilton, Las Vegas tot San Francisco.....

Ik hoop hier regelmatig een soulmate tegen te komen die mijn liefde voor dit mooie land deelt om eens heerlijk over te kunnen kletsen en ervaringen te kunnen delen.

Tot lezens!