Help, Water !!

Wat een dag. Wat een dag. Om kwart voor acht begint Saskia met haar Sms'jes. Een gsm kan een zegen zijn, maar ook een vloek, je ontsnapt er niet aan. Ik weet dat ze zich niet goed voelt, ze zit ontzettend in de put. Maar ze weet je zo te manipuleren dat je wil toegeven en ze naar huis laat komen. Ik begrijp best dat ze een traume heeft opgelopen in de vorige school. Maar in hoeverre moet je op alles ingaan wat ze van je vragen? Hetgeen me wel beangstigt is het feit dat ze al een al een paar keer een allusie maakt op zelfmoord en dat jaagt me de stuipen op het lijf! Goed dat ze volgende woensdag naar de psycholoog gaat. En wij moeten leren hoe te reageren en wat te zeggen, want je moet zo opletten dat je de hele zaak niet voedt. Gisteren leek het zo de goede weg op te gaan. Ze had haar hele kamer gereorganiseerd, opgeruimd, rommel weggedaan en een twee uur later zakt ze ineens als een pudding. Ze zegt dat ze al twee weken buikpijn heeft en vanmorgen liep ze (naar eigen zeggen) krom van de pijn.

En dan slaat het noodlot toe. Ik zit net achter de laptop als ik water hoor lopen. Ik ren naar de keuken en zie het water vanonder de deur onder de gootsteen stromen. En dat is voor mij de druppel. In alle staten bel ik Sven op die hier al snel staat. Al heeft hij mij aan de telefoon eerst naar de hoofdkraan gedirigeerd voordat het hele huis onderliep. Wachtend op hem ben ik al water beginnen opnemen. Een volle emmer kieper ik door de gootsteen tegen de tijd dat hij er is. We zien dat het slangetje van de boiler is losgesprongen. Het duur niet lang voor alles weer is aangesloten en door de poetsbeurten door blijft Saskia sms'en sturen. Wanhopig wordt ik ervan. Ze wil maar naar huis. Maar wanneer geef je als moeder toe en wanneer niet? Na een hectisch half uur van poetsen en vastschroeven is de rust een beetje weer gekeerd.

Saskia blijft maar berichtjes sturen met de vraag of ik haar kom halen. Mijn geduld raakt stilaan op en ik bel de school. Daar krijg ik een ontzettend lieve dame aan de lijn die een beetje de vertrouwenspersoon is van Saskia. We bellen een stevige drie kwartier en we komen tot de conclusie dat het beter is voor haar als ze op school blijft. Dat wordt me niet in dank afgenomen! Mevrouw is duidelijk boos dat ze niet naar huis mag. Heel jammer, maar het doet haar meer kwaad dan goed als we in alles haar zin gaan geven. Ik vrees dat we nog een zware periode tegemoet gaan.....