Vandaag een lekker dagje niks doen. Het is zondag, heb (te) lang geslapen (door het zomeruur) en heb eigenlijk wel een beetje spijt dat ik een deel van de dag verslapen heb. Ik moet nog een paar wasjes draaien en dan de wekelijkse strijk nog wegwerken.
Verleden week hebben we onze laatste 100 dagen voor vertrek in stijl gevierd. Lekkere wokgroenten gekochten, sojascheuten, pitavlees, kip, mie en saus. Nog een paar zakjes rijst gekookt en de party wok op tafel gezet (lijkt op een gourmetstel maar met kleine wokpannetjes). Gesmuld dat we hebben! De kinderen vonden het ook heerlijk en konden naar hartelust de meest gekke combinaties in de wok gooien. Er is srieus gegeten, die avond.
Vrijdag heb ik dan mijn wekelijkse bezoekje aan mijn oma gebracht. Het mensje is 86 en heeft een variant van Parkinson. Heel vervelend want toen ze nog buitenkwam is ze een paar keer lelijk gevallen. Wenkbrauw gehecht, bril stuk, blauw oog... Vijf jaar geleden heeft ze haar schouder gebroken en verleden jaar haar pols. En die zorgt nog steeds voor hinder. Ze heeft toen een tijdje in een revalidatiecentrum gezeten omdat ze zich niet uit de slag kon trekken met haar arm in het gips, en is er ook nog een keer gevallen zodat haar hoofd moest gehecht worden. Sindsdien is ze niet meer de oude geweest. Af en toe kan ze nog wel iets te eten maken, maar ze mist de kracht in haar handen om flessen en dozen open te maken. Papa komt dan voor een paar dagen bij haar logeren en ik kom vrijdag voor een paar uurtjes. Maar eigenlijk om een beetje controle te hebben want ik geloof niet dat het voor haar echt hoeft. Ze krijgt wekelijks zoveel mensen over de vloer, terwijl ze altijd erg op zichzelf is geweest. Ik geloof dat ze dat nog het ergste vindt; de afhankelijkheid van anderen.
Gisteravond laat nog op Discovery of National Geografic nog een documentaire gezien over Pompeii. Krijg opeens veel zin om er vanalles over op te zoeken. Leve internet!
Bye.
No comments:
Post a Comment